s. Stanisława Poprawa, więzień polityczny w PRL.

          Stanisława Poprawa ur. się 20.04.1896 r. w Wilkonicach koło Gostynia. W wieku 18 lat rozpoczęła życie zakonne w Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek Maryi w Pleszewie. Przebrała imię s. Germany. Pierwsze śluby, po ukończeniu nowicjatu, złożyła w 1915 r. Śluby wieczyste złożyła w 1927 r. W II Rzeczpospolitej s. Poprawa pracowała m.in. na palcówkach prowadzonych przez zgromadzenie: w Nakle, Pakosławiu jako przełożona placówki opiekuńczej, Pleszewie jako pielęgniarka w szkole gospodarczej. W 1934 r. podjęła posługę jako pielęgniarka w instytucie Księży Polskich w Rzymie. W wiecznym mieście spędziła 13 lat. Jest autorką „Dziennika domu zakonnego w Rzymie” (1939-1945). W 1947 r. powróciła do Polski i objęła funkcję przełożonej w Hospicjum dla Księży przy Domu Katolickim im. Piusa XI w Warszawie. W 1950 r. wróciła do domu macierzystego w Pleszewie, gdzie spędziła pół roku, po czym objęła funkcję przełożonej placówki parafialnej i prowadzonego przez zgromadzenie przedszkola w Zielonej Górze. 30.01.1953 r. s. Poprawa została aresztowana przez funkcjonariuszy PUBP w Zielonej Górze. Powodem była jej praca przed laty w Domu Katolickim „Roma” w Warszawie, gdzie często zatrzymywał się w Hospicjum ks. bp Czesław Kaczmarek. Aresztowanie poprzedzano trzy godzinną rewizją podczas której szukano listów od bpa Kaczmarka. Następnie została przewieziona do więzienia MBP przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Tu natychmiast zaczęły się brutalne przesłuchania prowadzone pod kierunkiem osławionego płka. Józefa Różańskiego, dyrektora departamentu śledczego MBP.  Chciano od niej wymusić  przyznanie się, iż była łączniczką ks. bpa Czesława Karczmarka w jego kontaktach z ambasadą USA. Oskarżona o szpiegostwo i obrót dolarami została skazana przez Wojskowy Sąd Rejonowy 13.11.1953 r. na 6 lat więzienia, 2 lata pozbawienia praw publicznych i przepadek mienia. Karę więzienia odbywał w Bydgoszczy – Fordonie.   s. Poprawa odzyskała wolność 9.07.1955 r. dzięki staraniom podjętym przez przełożoną generalną s. Bolesławę Radomską u Bolesława Bieruta. Ze względu na zły stan zdrowia uzyskała wówczas roczną przerwę w odbywaniu kary. Do więzienia już jednak nigdy nie wróciła a w 1958 r. Najwyższy Sąd Wojskowy uznał jej skazania za niebyłe. s. Poprawa do października 1956 r. przebywała w domu macierzystym zgromadzenia w Pleszewie. Potem została przełożoną domu zakonnego zgromadzenia w Krzywinie. W 1958 r. objęła to samo stanowisku w domu zakonnym w Gnieźnie. W 1964 r. została przeniesiona do Borku Wielkopolskiego, gdzie przez dwa lata spełniał różne posługi domowe. W 1966 r. została przełożoną domu zakonnego w Mogilnie. W 1969 r. przeszła na emeryturę. Ostatnie lata życia spędziła w domu w Luboniu Żabikowie.   s.Germana Poprawa zm. 14.09.1975 r.

źródło: www.KATOLICY.EU